کتاب تحلیل رفتار متقابل اثر ون جونز و یان استوارت

کتاب تحلیل رفتار متقابل اثر ون جونز و یان استوارت، با ترجمه بهمن دادگستر و از انتشارات دایره رو تازه خوندم و مواردی که برای خوندن این کتاب بنظرم میاد رو در این پست می گم.

تا ده فصل اول با خودم می گفتم بلاخره مفهوم هایی که میگه تموم میشه اما همچنان در هر فصل یک عالمه مفاهیم و اسم های جدید به کتاب اضافه می‌شد که خوندن کتاب رو فرساینده می کرد. بعضی مفاهیم به شکل های مختلف و در لایه ها و سطح هی مختلف دوباره بیان می شن که کمی گیج کننده ست.

نباید از خوندن و دونستن مفاهیمش جوگیر بشیم و فکر کنیم هرجایی و برای همه یا حتی حداکثر آدمها کار می‌کنه. شاید بشه گفت در یک محدوده ای تحلیل رفتار متقابل مثل اینه که حروف الفبایی خاص برای حرف زدن در مورد روابط داشته باشی و به قول این کتاب مثل یک جعبه ابزار هست.

میشه گفت مفاهیم این رویکرد، حالا به خاطر سطحشون یا زبان ساده شون در دسته ای هستن که به روانشناسی عامه و نه چندان تخصصی تعلق دارن که در جای خودش بد هم نیست.

بهتره تحلیل رفتار متقابل رو با کاربردهایی که داره بپذیریم و نه چیز دیگه ای چون ممکنه خیلی قابل استناد یا قابل تعمیم نباشن.

باز هم میگم از جوگیر شدن در مورد دونستن مفاهیمش هم باید خودداری کنیم. همینقدر در نظر بگیریم که همراه کاربردهای زیادی که تحلیل رفتار متقابل برای رشد شخصی و تحلیل کاربردی رابطه ها (برای مصرف شخصی) می تونه داشته باشه، در زمینه خودشناسی هم فکر ما رو باز تر می کنه.

این کتاب بهتره گروهی خونده بشه، اینطوری همین مفاهیم میتونه در گروه کار بشه. تمرین هایی هم برای گروه داره. همچنین مطالب طوری هستن که دونستن دیدهای متفاوت و مثال های بیشتر خیلی می تونه کاربردشون رو بیشتر کنه. خوندن کتاب به این شکل هم لذت بخش تر میشه و هم از فشار تعداد زیاد مفاهیم کم می شه.

ممکنه تحت تاثیر بعضی قسمت ها به خصوص فصل بازی های روانی، احساس قدرت کاذب بهمون دست بده و بخوایم به دیگران و به رابطه ها برچسب بزنیم. در بیان کردن این برچسب ها به دیگران مراقبت، خویشتن داری و گاهی نگفتن لازمه مگه اینکه با اون افراد در یک گروه به این موضوع بخوایم بپردازیم یا خودشون اینو از ما بخوان. تحلیل هامون رو بهتره برای خودمون و در مسیری که خودمون داریم استفاده کنیم نه برای گفتن به بقیه یا قبولوندن به اونها.

مشخصه که فصل های اول که بیشتر تئوری هستن خیلی جذابیتی ندارن ولی بازم خوندنشون بنظرم لازمه.

برای من متن کتاب، متن راحتی نبود. جمله ها طولانی بودن، گاهی فاعل و فعل با هم نمی خوندن و گاهی نمی شد واقعن فهمیدشون. بعضی کلمه ها رو حس می کردم درست بکار نرفتن. بخشی شاید به خاطر زبان خاص این رویکرد باشه و بخشی هم نه.

در مورد کاربرد این نظریه در سازمان ها، مدارس و... کاتاب ملاحظاتی رو گفته که قابل توجه هست.