با والدین یا پارتنر کنترل گر چه کار کنیم؟

کنترل گری در هر رابطه ای می تونه آسیب زننده باشه. در این نوشته به طور کلی با شکل هایی از کنترل گری در رابطه پدر مادر با فرزندان و در رابطه زن و شوهری آشنا میشین. همچنین توصیه هایی برای رهایی از کنترل گری رو مطرح میکنم.

کنترل گری رو چطور می تونیم تشخیص بدین؟

کنترل گری گاهی شکل واضحی داره، مث والدینی که فرزندشون رو به جای هدایت به سمت مستقل شدن، وابسته نگه می دارن. با یک نوجوان 15 ساله یا اصلن با فرزند 30 ساله شون مثل یک بچه خردسال رفتار میکنند که چی بپوش کجا برو و در هر تصمیمی نقشی بیشتر از خودش میخوان ایفا کنن.

روابط زوجی هم گاهی شبیه رابطه والد و کودک یا رابطه معلم و دانش آموز میشه.. یعنی پر از وابستگی و توصیه و باید نباید 

 شاید بعضی ها خصوصن در ابتدای رابطه اینا براشون جذاب باشه ولی کم کم اینا میره روی اعصابشون.

گاهی هم کنترل گری شکل واضحی نداره، ممکنه والدین یا پارتنر ما با کارهایی مثل تزریق احساس گناه سعی کنن رفتار ما رو کنترل کنن. مثلن والدینی که به فرزندشون میگن باشه تو برو مهمونی ما هم اینجا با تنهایی سر میکنیم (در واقع دارن میگن چطور میتونی بری مهمونی وقتی ما تنهاییم).

چرا پدر مادر یا پارتنر من می خواد کنترلم کنه؟

توجه کنید که این کنترل گری ها میتونه عمدی نباشه، گاهی والدین یا پارتنر ما این رفتار ها رو خودشون هم در کودکی یاد گرفتن یا این کنترل کردن براشون معنای نوعی حمایت و مراقبت کردن از عزیزانشون رو داره. و البته که خود شخص کنترل گر هم می تونه با اضطراب زیادی درگیر باشه و واقعن خودش هم ازین سبک داره آسیب میبینه.

چطور باید با پدر مادر یا همسر کنترل گر رفتار کرد؟

شاید بهترین کاری که میتونیم انجام بدیم این باشه که بتونیم راضی شون کنیم از یک متخصص کمک بگیرن و خودمون هم همین کار رو انجام بدیم. اگر والدین یا پارتنر ما شبکه حمایتی یا دلمشغولی های شخصی نداشته باشه کار براش سخت تر میشه اما کنارگذاشتن کنترل گری برای اون هم در نهایت رهایی بخشه. در این راستا هم میشه بهشون کمک کرد که اونا هم مستقل تر بشن، دوستان، فعالیت ها، سرگرمی ها و پیوندهای اجتماعی خودشون رو پیدا کنند تا اینقد درگیر و معطل ما نباشن.

بازخورد دادن بهشون خوبه اما اگر نسبت به شرایط هنوز آگاهی ندارن ممکنه باعث بشه حسابی گارد بگیرن و بازخوردهای ما نباید تند ، خودخواهانه و همراه با برچسب زدن باشه. 

باید سهم خودمون رو هم در شکل گیری و ادامه این کنترل گری ببینیم و در نقش قربانی فرو نریم 

نمیگم یک شبه ولی کم کم میتونیم همدلانه و مسئولانه در برابر کنترل کردناشون بیاستیم حد و مرز تعیین کنیم و نظر و تصمیم خودمون رو اعلام کنیم و انجامش بدیم.

ایستادن در برابر کنترل گری نباید باعث بشه ما قدرشناسی رو کنار بگذاریم. و یادمون باشه رفتن به سمت آزادی و قدرت بیشتر برامون مسئولیت های یک شخص بالغ رو به همراه داره.

جمع بندی

کنترل گری آسیب های زیادی هم برای ما و هم برای شخص کنترل گر داره. آگاهی ازش می تونه اولین قدم برای تغییر باشه. شاید همیشه نتونیم طرف مقابلمون رو راضی کنیم تا همراه ما برای بهبود و تغییر قدمی برداره اما اگر بتونیم سهم خودمون رو بپذیریم می تونیم کم کم از رفتارهای کنترل گرانه اطرافیان رها بشیم. ممکنه شرایط شما با اونچه اینا بیان شد تفاوت هایی داشته باشه یا شاهد کنترل گری والدین برای بچه های کوچکشون باشید و بخواین در این مورد کاری کنید، اگر به اطلاعات بیشتری نیاز داشتین یا اگر در مورد کنترل گری پدر مادر یا همسر و پارتنرتون به مشاوره نیاز داشتین از طریق صفحه مشاوره پیام بدین تا در موردش صحبت کنیم.